Onlangs was op TV het Nationale zorgdebat, georganiseerd door omroep Max. Aan het eind van de uitzending keek de presentatrice in de camera en benadrukte dat de uitzending geen stemadvies was geweest voor de 50 plus partij van Henk Krol. Han Lips schreef in Het Parool dat het geen debat was geweest maar stemmingmakerij. Wat wij, Cassandra en ik echter belangwekkend vonden aan de uitzending was, dat alle onderwerpen die ten grondslag liggen aan het idee van meer zelfredzaamheid, nog eens de revue passeerden:
De kosten van de zorg, zowel cure als care, lopen gigantisch op. Zie nog eens deze heldere infographic over de zorgkosten die, vanaf 2000 verdubbelden van 45 miljard naar 90 miljard euro. Mirjam De Rijk, voormalig wethouder van Utrecht was ook in de uitzending en legde uit dat het natuurlijk een kwestie van keuzes maken was tussen cure and care bij het verdelen van de pot. Feit blijft echter dat de kosten zullen blijven stijgen door de vergrijzing en toenemende vraag naar zorg( care ) tengevolge daarvan en toegenomen medisch kunnen. Dat zou geen probleem zijn zolang de economische groei zodanig blijft groeien dat de stijgende kosten betaald kunnen blijven worden, maar daar stelt JP Gordon nu juist vragen bij. is US growth over ?
De snelle groei van het aantal ouderen in de nabij toekomst is een tweede punt. In 2011 is de eerste lichting babyboomers met pensioen gegaan en daar komen nog iets van 10 lichtingen achteraan. Steeds minder en vooral: hoger opgeleide jongeren zullen de oplopende premies en zorg-kosten moeten opbrengen voor een steeds groter wordende groep gepensioneerden en anderszins niet werkenden, ook een snel groeiende groep. ( Ford meets Ford ) Niet ondenkbeeldig is het dat het solidariteit – beginsel onder druk zal komen te staan, voorzover dat al niet het geval is . Het is vooral te danken aan het feit dat jongeren zich nu eenmaal liever bezighouden met andere zaken dan politiek of zoiets als ‘ ouder worden ‘ en vaak ook niet gaan stemmen, maar anders zouden ze nog wel ’s een geduchte stem in de politieke arena kunnen hebben en invloed uitoefenen op de manier waarop de pensioenfondsen werken.
Het derde punt ging over de Wet maatschappelijke Ondersteuning WMO, waarin was vastgelegd dat wonen en zorg voortaan zouden worden losgekoppeld. Natuurlijk willen alle mensen zo lang mogelijk graag in hun vertrouwde omgeving (blijven ) wonen, vooral zolang ze samen zijn en de gezondheid het toelaat. Maar dat laat onverlet dat er heel veel alleenstaanden zijn en zullen komen, niet alleen ouderen, maar ook jonger (In De stad Utrecht is 53 % van de inwoners alleenstaand ) die helemaal niet alleen achter de geraniums willen zitten.
Dat verzorgingshuizen terecht waren gesloten werd door veel aanwezigen dan ook niet onderschreven. Mensen zijn in de eerste plaats sociale wezens voor wie gezelschap letterlijk van levensbelang is. Verzorgingshuizen waren gesloten om bezuinigingen door te voeren, maar zoals al door ons voorspeld lijken bezuinigingen het omgekeerde effect te hebben. Onlangs nog hadden we kunnen meemaken dat alleenstaande ouderen massaal ziekenhuizenbedden bezet hielden omdat er geen hulp kwam van de thuiszorg. Je hoeft geen professor te zijn om te bedenken dat voor gedecentraliseerde zorg veel meer mensen nodig zijn dan bij gecentraliseerde zorg in een verzorgingshuis en ook dat alleenstaanden het wellicht veel leuker vinden in een prettige omgeving te wonen, ook als ze nog geen zorg nodig hebben .
Wij geven ook geen stemadvies