Wandeling door Utrecht stad 28 december 2015
temperatuur 15 graden celcius bij een lentezonnetje.
Hebt u nog wel ‘s iets gehoord over Griekenland gehoord ? Wij niet meer sinds juli. Kennelijk zijn de problemen daar naar tevredenheid opgelost en draait de economie weer lekker. Nu lezen we nog wel over het Griekse eiland Lesbos, waar mannen vrouwen en kinderen aan wal komen met rubberen bootjes vanuit Turkije: op weg naar een nieuw leven. Ik omschrijf het even zo, totdat duidelijk is of het hier wel gaat om vluchtelingen namelijk. Zijn dat nu mensen die gemarteld zouden worden als ze in hun land waren gebleven of zijn het mensen die voor hun gezin een betere toekomst zoeken. Dat is de vraag in het debat. Als mensen hier een betere toekomst zoeken , is de heersende opinie, dient men te spreken van gelukzoekers, profiteurs of politiek correct : van ‘ economische vluchtelingen’, die per kerende rubberboot dienen te worden teruggestuurd naar het land van herkomst, ook al is dat volledig platgebombardeerd door de diverse bommenwerpers van de internationale coalitie.
Cassandra en ik wandelen veel en een van de populaire rondjes voert door de stad Utrecht, waar we met de trein in 10 minuten zijn. Een stadswandeling verveelt nooit. Altijd weer is er van alles te zien en beleven.
Als deel van het Centrumplan wordt het stationsgebied geheel vernieuwd. De realisatie van dit ontwerp van de de architecten Benthem en van Krouwel is niet alleen een (steden)bouwkundig, maar vooral ook een ongekend organisatorisch en logistiek hoogstandje , want het publiek moest tijdens de bouw zo min mogelijke hinder ondervinden . Daarom was de bouw opgeknipt in fases .
In de ruime, lichte en overzichtelijke stationshal hebben de NS een piano geplaatst waar iedereen op mag spelen. Erg leuk. ! Zomaar kan het gebeuren dat je erlangs loopt en ineens blijft staan, vanwege een virtuoos uitgevoerd pianoconcert of vanwege iemand die achteloos Bach speelt. of een student van het nabijgelegen conservatorium die aria’s ten gehore brengt. Andersom kan ook. Een japanse vrouw speelt werkelijk prachtig piano en de reizigers lopen stoïcijns door, zoals vandaag.
Komende vanaf perron 20 gaan we richting het centrum dwars het Hoog Catharijne waar we eerst aankomen op het Vredenburg, dat ook al jaren een bouwput is.
Onlangs is het Tivoli Muziekpaleis in gebruik genomen en nu wordt er druk gebouwd aan een mega parking , de grootste fietsenstalling van de wereld en een heeeel dun hotel. Een hoogtepunt was vorige week het vollopen van de opnieuw uitgegraven singel, die bij de bouw van Hoog Catharijne, 40 jaar geleden was gedempt.
Onderweg komen we langs V& D waarover we vorige week het bericht kregen dat surceance van betaling was aangevraagd en waarschijnlijk 10.000 mensen hun baan zullen verliezen. Cassandra en ik hadden dat al zien aankomen en er in het artikel’ werk, werk, werk ! Waar ?, over geschreven. Een goed begin voor het vernieuwde Hoog Catharijne zal het zijn, wanneer dit warenhuis zijn deuren werkelijk zal sluiten. Als je bij het Moreelse park de brug oversteekt van het, nog vol te laten lopen gedeelte van de singel, dan is te zien hoe groot het gebouw van V&D wel niet is.
Steeds meer mensen worden werkloos en steeds minder mensen moeten steeds meer opbrengen ( belasting betalen ) om al die mensen die niet (meer) productief zijn te betalen.
Frank Kalshoven , u kent ‘m wel van de colums in de Volkskrant ‘ het spel en de knikkers’, was daar altijd erg positief over, maar in de aflevering van 05 december : ‘Word wakker, de economische groei is te laag “ begint er toch enige twijfel door te klinken. Cassandra en ik publiceerden al in 2012 ons master artikel ‘ wanneer komt de groei terug “ met een verwijzing naar de studie van JP Gordon: ‘ Is US Growth over ? “ faltering innovations confronts six headwinds “ en het artikel van de RABO economen : ‘ het huidige groeimodel biedt geen enkel perspectief meer “ ( dat weer verwijst naar de studie van Gordon ), maar wij hebben er in de kranten nog nooit iets over gelezen.
We wachten het rustig af in 2016, maar gaan ondertussen stug verder met onze plannen een eigen economietje te organiseren naar aanleiding van bovenstaande artikelen. En weet u wat nu zo grappig is? In de laatste aflevering van ‘het spel en de knikkers ‘ lijken we daarin bijval te krijgen van Kalshoven zelf met het artikel : ‘Autonomie in een ander soort economie ( dl1 ) “ . Zou ie nu toch JP Gordon hebben gelezen na mijn laatste mailtje ?
In deze lijn passen weer de perikelen die spelen rond de in januari ingevoerde nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning , waarover niet alleen Cassandra en ik , maar ook heel veel organisaties hun zorgen hadden geuit. Wij denken dat het ‘ thuis blijven wonen ‘ niet voor iedereen en goede oplossing zou zijn en veel zorgvraag zal genereren. Lees : kosten verhogen in plaats van verlagen .
In een artikel van 22 december, bijna een jaar na de invoering , worden die zorgen min of meer bevestigd : ‘ zorg via gemeente kan vijf keer zo duur uitvallen “.
Gemeenten krijgen mindergeld en moeten tegelijk meer taken uitvoeren. Tel daarbij op een systeem van publiek private samenwerking in combinatie met Europese aanbestedingsregels, bureaucratie en 10- tallen organisaties die elkaar in de weg zitten en tegen werken ( jeugdzorg ) en je hebt een giftig mengseltje , waarbij de zorgvrager het onderspit delft. De ene na de andere zorgorganisatie met waterhoofd valt om . Geheel tegen de wet van vraag en aanbod in kunnen zorgvragers steeds moeilijker hulp krijgen van zorgverleners. Het hele circus van aanbestedingen en grote – private – zorg-organisaties, zou op de schop moeten om de zorg weer betaalbaar te krijgen en daar waar ze hoort.
Maar Cassandra en ik begrijpen wel dat nooit zal gebeuren. Daarvoor zijn de -financiële – belangen van de betrokken partijen te groot.
Henk kamp is de minister van Economische zaken : onder meer verantwoordelijk voor : ‘macro-economisch beleid en het Europees economisch beleid,” zo is te lezen op de site van het ministerie. In Jip en janneke taal : ervoor zorgen dat er centen verdiend worden voor het land.
Henk Kamp is van de VVD, de partij die het het oerhollandse principe: ‘eerst verdienen en dan uitgeven’ altijd hoog in het vaandel had staan en een paar jaar geleden nog volmondig en hartgrondig riep: ‘dat windmolens op subsidie draaien’, wat waar is. Nu is kamp de uitvoerder van het ‘energieakkoord’, dat oa voorziet in de bouw van een enorme hoeveelheid windmolens op zee.
Het Energieakkoord is ondertekend door 40 partijen die in veel gevallen, diametraal tegenover elkaar staande belangen hebben (VNO NCW versus milieu groeperingen ) . Met windmolens en biogasinstallaties was geen haalbare businesscase te maken dus dempte men het gat op polderiaanse wijze met de SDE regeling ( subsidie duurzame energie ) die met een opslag op de energierekening door de burgers wordt gevuld. Hoeveel, dat blijft nog een verrassing voor ze. ( Tegen de tijd dat dat bekend wordt is minister kamp al vertrokken en blijft alleen nog de spreekwoordelijke ‘ te dempen put ‘ over )
Maar het akkoord, dat door die andere loyale VVD- er, Ed Nijpels, wordt bewaakt, begint inmiddels ernstige craquelé te vertonen. In de eerste plaats omdat burgers massaal in verzet komen tegen windmolens op het land en zee, maar óok omdat geluiden van ‘sceptici’ over (on)haalbaarheid van de plannen, beginnen door te dringen bij het grote publiek, dat tot dan toe, slaafs de verhalen van de NOS had geslikt.
Het laatste hoofstuk handelt over de verwerping van de Stroomwet, die minister Kamp naar de de Eerste Kamer had gestuurd. Daarin werd niet alleen de bouw van windmolens op zee geregeld, maar óok de splitsing van stroombedrijven en netwerkbedrijven. Nu moesten de senatoren kiezen tussen de belangen van energiebedrijf Eneco en Delta, die nog een eigen netwerk hebben en het doorgaan van de windmolenplannen op de zee, waar alle senatoren vóór waren. Voorwaar een Salomo ’s oordeel. Uiteindelijk lieten ze de plannen van de stroombedrijven prevaleren en werd de wet afgestemd. Nu moet minister Kamp een nieuw wetsvoorstel indienen waarin de verplichte ontkoppeling niet meer voorkomt en tegelijkertijd Eneco en Delta hun netwerken mogen blijven behouden, maar dat kan niet, want dat moeten ze volgens de de splitsingswet van 2008 sowieso doen, als logisch uitvloeisel van de privatisering van de energiemarkt. Net zoals dat in de telcommunicatiemarkt is gebeurd. Eneco en Delta willen van twee walletjes eten en de gemeenten en provincies willen hun melkkoetjes niet kwijt.
Cassandra en ik zijn erg benieuwd hoe het met het Energieakkoord gaat aflopen in 2016
We vervolgen ons standaard – rondje ‘Oude Gracht ‘ op deze heel bijzondere 28 ste december 2015 met een lentezonnetje en 15 graden. Bij café de Poort op Ledig Erf zitten de mensen lekker op het terras en bedient de serveerster in een T shirt. Onderweg terug komen we nog langs boekhandel Broese, dat bijna was verdwenen, de Winkel van Sinkel en iets verderop broodje Mario ‘. Broodje Mario ? Nee, doe maar een pizzapunt champignons.